noszę w sobie
smutek lat
dwudziestu
niby nic
dziś to
jedna piąta
życia
i co piąta
dusza
noszę w sobie
tyle samo
co ci garbaci
chylący się
starcy
w zacisznych
kątach mojego bytu
dokarmiam dzikie
demony
jestem pierwiastkiem
mogę genialnie zabijać
wybrałem genialnie żyć
spowiadam się
umieram
wydycham
wydalam
ginę
spowiadam się
żyję najświadomiej
w splocie materii
nieświadomy jego końca
spowiadam się
dorośli wierzą w miłość
nauczyłem się
spowiedzi
/
I confess
I confess
I carry in myself
grief aged
twenty
seems like nothing
today it is
one-fifth
of life
and every fifth
soul
I carry in myself
same
as those humpy
leaning
elders
in snug
corners of my being
I fatten wild
daemons
I am an elementary body
I can kill splendidly
I've choosen splendid
life
I confess
I'm dying
exhaling
excreting
I'm falling
I confess
I live highly consciously
in the weave of matter
not knowing its end
I confess
adults believe in love
I have learned
to confession
