będąc dziś
jestem jutro
wyrywając się
objęciom wczorajszym
ćwiartujemy teraźniejszość
te należy do przeszłości
szość świszczy w niebycie przyszłości
i oto znak gdzie i jak winniśmy stać
raźniej w centrum epitetu
klucza
ktoś podpowiada
żeby nie dzielić
a zamykać w jedno
znaleźć wartość
w banale ogólników
to co przyszło-
przeszło
jest wyraźnie nieistotne
nie mąćmy więc
nie wyróżniajmy
utracjuszy czasu
i nie wróżmy
rychłych strat
żal i gest odpuszczenia
powinien przyjść
strach i lęk jutra
winien przejść
wtedy klarowną
i pełną pointą
będzie jedno słowo
tereaźniejszość
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz