Duma

co ciekawe

nie muszę wcale

nisko upaść

gdy w planie

tylko zachowanie

godności i nabycie

kilku zmarszczek od uśmiechu

nie mam gdzie upadać z resztą

bo juz od dawna leżę na dnie

tej studni zwanej poezją

i górnolotną awangardą

A gdy ludzkość doły kopie

wydobywa błyszczące się skały

I rozpływa w luksusach

pompowanych przez szyby naftowe

gdy oni tak sobie piaskiem w oczy

okopują się każdy własnym fortem

jeden drugiemu jakby grób kopie

To mój padół okazuję się być szczytem

I się mogę poszczycić

I dziękować za każdą kroplę wody

I nie oglądać wiadomości

I spać spokojnie

I wiem, że się nie boję

Żyć, kochać

Umierać i być samotnym.